خوشبینی و بدبینی!؟

سلیگمن پژوهشگر برجسته‌ی خوش‌بینی می‌گوید: خوش‌بین‌ها انتظار پیامد مثبت را دارند؛ و مسائل را قابل برطرف شدن و ویژه‌ی یک موقعیت و ناشی از شرایط یا دیگر افراد تفسیر می‌کنند. آن‌ها به‌خصوص رویدادهای ناگوار را زودگذر و استثنایی می‌دانند نه دائمی و کلی. از طرفی بدبین‌ها رویدادهای منفی و ناگوار را بادوام، کلی، یکپارچه و معلول عوامل درونی (مثل ناتوانی و بی‌عرضگی) توصیف می‌کنند.

 اصطلاح «درماندگی آموخته‌شده» به این نکته اشاره دارد که فرد باور دارد که تلاش‌ها و رفتارش بر نتیجه اثری نخواهد داشت و بی‌تأثیر است درواقع فرد انتظار شکست را دارد. در مقابل اصطلاح «خوش‌بینی آموخته‌شده» ب این مسئله اشاره دارد که فرد باور دارد که رفتارهای و تلاش‌هایش برای حل مشکلات مؤثر واقع می‌شود و بر نتیجه اثرگذار است، در نتیجه فرد انتظار پیروزی را دارد و برای رسیدن به آن تلاش می‌کند.

 بدبین‌ها تا 8 برابر بیشتر ممکن است افسرد شوند، وقتی یک اتفاق بد پیش می‌آید آن‌ها بدتر عمل می‌کنند، در سلامت فیزیکی ضعیف‌تر هستند، کمتر عمر می‌کنند و روابط بین فردی سخت‌تری دارند. در مطالعه‌ای در 2009 محققان یک ارتباط متوسط بین خوش‌بینی و سلامت یافتند. این اندازه اثر ممکن است که متوسط به نظر آمده باشد اما ازنقطه‌نظر سلامت و همه‌گیرشناسی بسیار معنادار است.